Marie-Paule Weijtmans besloot zes jaar geleden dat ze gastouder wilde worden. Dat ze dat via Gastouderbureau Roodkapje wilde gaan doen, was voor haar logisch. Een vriendin was al jaren gastouder bij Roodkapje en zij was daar heel erg tevreden over. Marie-Paule volgde een opleiding, meldde zich aan en sindsdien vangt ze dagelijks maximaal zes kinderen op in haar huis.
“Ik kwam 34 jaar geleden naar Nederland, vanuit Frankrijk. Voor de liefde, ja. In het begin had ik veel last van heimwee, maar ik raakte aan de cultuur, de taal en het land gewend en nu vind ik het heerlijk hier. Ik werkte lang in de gehandicaptenzorg, ook met kinderen en dat vond ik heerlijk. Door een aantal problemen met mijn gezondheid kon ik dat werk niet meer doen. Ik zocht naar iets anders; dat het iets met kinderen zou zijn, stond voor mij wel vast. Een vriendin van me was al 17 jaar gastouder bij Roodkapje en vertelde daar altijd zó enthousiast over. Dat wilde ik ook. Ik ben de opleiding gaan volgen, Zorg&Welzijn, gastouder niveau 2.
Ik heb me aangemeld bij Gastouderbureau Roodkapje en na een inspectie van ons huis mocht ik beginnen met de opvang van kinderen. Ik hoefde geen grote aanpassingen te doen aan het huis. Dat komt omdat ik alleen buitenschoolse opvang doe en de kinderen dus ouder zijn dan vier jaar. De logische dingen als beveiliging van stopcontacten, schoonmaakmiddelen hoog wegzetten en het plaatsen van rookmelders was voldoende.
De kinderen komen om 6.45 uur naar mij, ik breng ze om half negen naar school en haal ze daar weer op om half drie. Dan doen we leuke dingen als spelletjes, lezen of knutselen, maar als het even kan zijn we buiten. Lekker naar de speeltuin, de kinderboerderij of waterspelletjes in de tuin. Rond half zeven worden de kinderen weer opgehaald. Soms eten ze bij mij omdat het anders te laat wordt. Samen eten is heel gezellig; mijn man vindt het leuk om de kinderen een beetje te plagen en dat doen ze ook terug. Het is altijd heel ontspannen.
Qua activiteiten probeer ik er zoveel mogelijk afwisseling in te houden. Ik vind het niet goed als ze lang op een schermpje zitten te turen; gelukkig vinden ze het altijd leuk om dingen samen te doen. Ik probeer zoveel mogelijk rekening te houden met de verschillende leeftijden. Zo leren de kinderen ook rekening houden met elkaar en passen ze zich aan.
De contacten met het Gastouderbureau zijn prima. Ik kan altijd met Jolanda – mijn contactpersoon - bellen, ze staat altijd voor me klaar. Zeker in de corona-tijd had ik best wat vragen en ik kon altijd bij haar terecht. Het is een prettig dat je altijd op iemand terug kunt vallen.
Omdat ik Française ben, krijg ik wel eens de vraag of ik mijn gastkinderen wat Franse woordjes wil leren. Leuk voor de vakantie. Natuurlijk doe ik dat! Er staat nu een kindje op de wachtlijst en haar moeder is een Française; zij heeft mij speciaal gevraagd of ik met haar veel Frans wil praten omdat ze die tweetaligheid belangrijk vindt. Dat ga ik doen, zo ver als het kan met de andere kindjes in de groep. De bedoeling is natuurlijk wel dat we elkaar blijven verstaan.
De meeste kinderen komen vele jaren bij mij in de opvang. Ik heb met hen – en met hun ouders - echt een band opgebouwd en als er een kindje afscheid neemt, is dat soms best verdrietig. De meesten komen gelukkig uit de buurt, dus die zie ik nog regelmatig. Laatst liep ik hier in het dorp op de kermis en dan komen ze meteen naar me toe. Zó leuk!”